Ўз-ўзимга дедим: «Агар Жета лашкари билан жанг қилсам, улар кўп сонли бўлгани туфайли мабодо менинг лашкаримга зарар етсачи?» Лекин шу заҳотиёқ ғайратим жўшди: «Салтанат даъво қилиб хуруж қилган экансан, салтанат шаъни ва мартабасига лойиқ иш шуки, жангга кириб, ё зафар қучиб ғолиб бўлгайсан, ёхуд ўлдирилгайсан»,–дедим (ўзимга-ўзим).
Шундай азимат қилганимда ғанимлар уч фавжга бўлиниб, урушталаб бўлиб турганларини кўрдим. Мен ўз лашкаримни етти фавжга бўлдим. Етти фавжимни кетма-кет душман устига ташлаб туришни маслаҳат кўрдим. Жангу жадал ўти баланд кўтарилгач, амр қилдимки, ҳировул[1] фавжлари пистирмадан туриб ғанимга ўқ ёғдирсин. Шиқовул[2] ва Чоповул[3] фавжларига эса ғанимнинг чап қўлига ҳужум қилишни буюрдим. Ўзим
бўлса Жавонғор[4] ва Баронғор[5] фавжлари билан ҳаракатга келдим. Биринчи ва иккинчи ҳамланинг ўзидаёқ Жета лашкари амир ул-умароси Абу Саъиднинг фавжини енгдим. Шу пайт Ҳайдар Андхудий ва Менгли Буға жанг майдонига тушдилар. Уларга қарши мен ўзим юзма-юз чикдим ва биринчи ҳамладаёқ ҳар иккаласини ҳам чекинтирдим. Жетанинг тамоми лашкари енгилиб, сочилиб кетди.
[1] Ҳировул – лашкарнинг илғор қисми кетидан борувчи бўлинмалашкарнинг марказ, қанотлари олдида турувчи олд қўшинлар.
[2] Шиқовул(шшовул)–лашкар қанотларини қўрикдаб турувчи махсус бўлинма. (–А.А.)
[3] Чоповул–ҳарбий юришлар пайтида ва қамал жанглари вақтида теварак-атрофдаги қишлокдарга тўсатдан босқин уюштирувчи ҳарбий қисм. (–А.А.)
[4] Жавонғор–лашкарнинг сўл қаноти.
[5] Баронғор–лашкарнинг ўнг қаноти.
Амир Темур фақат маҳаллий муаллифларнигина рағбатлантирмай, балки ўз пойтахтига чет эл олимлари ва шоирларини ҳам жалб этди ҳамда уларнинг ҳаммасига ҳотамтойларча мукофотлар ҳадя этар ва ўз шахсий эътибори ва ҳомийлиги билан уларни қўллаб-қувватларди. Ана шу олимларнинг айримлари Амир Темур салтанатида ўз ватанидагидан кўпроқ таъминланган эди. (Г. Вамбери)
